Συμβουλή προς φίλους!
Στεναχωριέμαι όταν βλέπω φίλους μου να έχουν μια ζωή γεμάτη στεναχώριες και άγχος όχι εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων αλλά λόγο πράξεων από ανθρώπους που έχουν μέγα κάλο στον εγκέφαλο. Συναναστρέφεσαι με κάποιους ανθρώπους που πιστεύεις πως είναι εντάξει, γιατί περνάτε γαμάτα μαζί στο σπίτι, στην δουλειά, στην σχολή, στο καφενείο ή ακόμα και στο κρεβάτι. Αλλά δεν περιμένεις ποτέ πως κρύβουν ένα όφη μέσα τους (όχι αυτόν της Κρήτης...τον άλλον...τον μοχθηρό) ως σαν το παλαμάρι του βαρκάρι. Και αυτό γιατί είσαι καλός άνθρωπος... Πιστεύεις ακόμα στον άνθρωπο και στην καλοσύνη.
ΞΥΠΝΑ ΡΕ... Πρόσεχε ποιον εμπιστεύεσαι και μην είσαι αμέσως τόσο ανοιχτός σε όλους όσους σου κάνουν τον καλό. Γίνε λίγο καχύποπτος και πάνω από όλα μην δίνεις σημασία τι σου λένε ακόμα και αν σου κάνουν τον φίλο. Γιατί είναι καιρός να σκεφτείς τον εαυτό σου και τον άνθρωπο που αγαπάς.
ΞΥΠΝΑ ΡΕ... Πρόσεχε ποιον εμπιστεύεσαι και μην είσαι αμέσως τόσο ανοιχτός σε όλους όσους σου κάνουν τον καλό. Γίνε λίγο καχύποπτος και πάνω από όλα μην δίνεις σημασία τι σου λένε ακόμα και αν σου κάνουν τον φίλο. Γιατί είναι καιρός να σκεφτείς τον εαυτό σου και τον άνθρωπο που αγαπάς.
posted by "M"scientist at 12:11 pm
2 Comments:
Δάσκαλε μου 'ρθε μια συγκίνηση. Σε φιλώ
Καταρχήν να πώ ένα μπράβο στο φίλο και συνσκιά μου, για χρόνια τώρα, "Μ" για το καινούριο του Blog, αν και άργησε λίγο. Σου εύχομαι τα καλύτερα και πάντα επιτυχίες.
Μάλιστα... Εγώ τώρα τι να πώ;
Μάλλον θα συνεχίσω να είμαι σαν σκιά στη γνωστή πέτρινη πόλη, έτσι στα σκοτεινα...Ντυμένος στα μαύρα, με μακρύ μαύρο παλτό, με μαύρη θήκη κιθάρας και στα μάτια μου η φωτιά της κόλασης να με καίει.
http://www.digital-era.org/blog/2005/07/blog-post_26.html
Που να το ξέρατε όμως οτι το τελευταίο της τσιγαρο δεν το τέλειωσε και έφυγα μαζί της....
Σας αφήνω με τραγούδι και χειροκρότημα.
"Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
Οι δρόμοι θα ’ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
Τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
Αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή
Κι ο ήλιος θα αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
Θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
Μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι, εταίρες και προφήτες, μαρμαρωμένοι θα σταθούν
Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
Χωρίς βουλή, χωρίς Θεό, σαν βασιλιάς σ’ αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα, μπροστά στην πύλη θα σταθώ"
"Σ'αγαπώ"
"Να μας πάρεις μακριά, να μας πας στα πέρα μέρη
Φύσα θάλασσα πλατιά φύσα αγέρι, φύσα αγέρι"
(Διονύσης Σαββόπουλος)
Θα μου λείψετε.
Σας αγαπώ.
Post a Comment
<< Home