Πόσο μπορεί να πληγωθεί κάποιος από μία γυναίκα;
Δυστυχώς η ζωή δεν είναι χολυγουντιανή ταινία όπου όλα έχουν happy ending. Και ούτε οι σχέσεις μεταξύ άντρας και γυναίκας πάντα καταλήγουν με το ερωτευμένο ζεύγος να φεύγει στο ηλιοβασίλεμα κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Στην περίπτωση του φίλου μου υπήρξε ακριβώς το αντίθετο. Η σχέση τερματίστηκε (για πολλούς και διάφορους λόγους) μα τα προβλήματα αρχίσαν από τότε. Και από τότε ένα είναι το ερώτημα που πάντα με βασανίζει...ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ;
Γιατί άνθρωπος χωρίς κακία, χωρίς μοχθηρία που αγαπάει και σέβεται τους πάντες, να τρώει τέτοια βαριά μαχαιριά και να αφήνεται σημαδεμένος για την υπόλοιπη του ζωή. Γιατί ένας άνθρωπος ευγενικός και μετρημένος να του φέρονται με τόση αγένεια. Γιατί ένας έξυπνος άνθρωπος, μια διάνεια, ένας άνθρωπος "είδωλο" και "πρότυπο" επιστήμονα για μένα και ανθρώπου που αξίζει πραγματικά να λέγεται επιστήμονας, να καταλήξει να περιφέρεται από ιατρείο σε φαρμακείο, γεμίζοντας τις φλέβες του με ψυχοφάρμακα. Γιατί ο άνθρωπος που αγαπώ σαν αδερφό μου να ταλαιπωρείται στην ζωή και να έχει χάσει τόσο άδικα το δικαίωμα στην ευτυχία, όταν εγώ έχω τόση. Γιατί ένας καλός άνθρωπος που έχει χάσει από νεαρός την πατρική στοργή και αγάπη και να πρέπει να καταξιωθεί στην ζωή μόνος δίχως την συμβουλή και την συνπαράσταση του πατέρα, να έχει χάσει την ελπίδα στον άνθρωπο. Γιατί να μην είμαι μαζί του να του συμπαρασταθώ με την όση φιλία μπορώ να του δώσω.
Γιατί πολύ απλά ορισμένοι άνθρωποι είναι πολύ καλοί για τον κόσμο αυτό.
Γιατί άνθρωπος χωρίς κακία, χωρίς μοχθηρία που αγαπάει και σέβεται τους πάντες, να τρώει τέτοια βαριά μαχαιριά και να αφήνεται σημαδεμένος για την υπόλοιπη του ζωή. Γιατί ένας άνθρωπος ευγενικός και μετρημένος να του φέρονται με τόση αγένεια. Γιατί ένας έξυπνος άνθρωπος, μια διάνεια, ένας άνθρωπος "είδωλο" και "πρότυπο" επιστήμονα για μένα και ανθρώπου που αξίζει πραγματικά να λέγεται επιστήμονας, να καταλήξει να περιφέρεται από ιατρείο σε φαρμακείο, γεμίζοντας τις φλέβες του με ψυχοφάρμακα. Γιατί ο άνθρωπος που αγαπώ σαν αδερφό μου να ταλαιπωρείται στην ζωή και να έχει χάσει τόσο άδικα το δικαίωμα στην ευτυχία, όταν εγώ έχω τόση. Γιατί ένας καλός άνθρωπος που έχει χάσει από νεαρός την πατρική στοργή και αγάπη και να πρέπει να καταξιωθεί στην ζωή μόνος δίχως την συμβουλή και την συνπαράσταση του πατέρα, να έχει χάσει την ελπίδα στον άνθρωπο. Γιατί να μην είμαι μαζί του να του συμπαρασταθώ με την όση φιλία μπορώ να του δώσω.
Γιατί πολύ απλά ορισμένοι άνθρωποι είναι πολύ καλοί για τον κόσμο αυτό.
2 Comments:
Ανησυχούμε Δάσκαλε. Τί συμβαίνει;
Σοφάκι τίποτα που να σε ανησυχεί. Είναι κάποιες σκέψεις μου που εξέφρασα στις τρείς η ώρα το βράδυ.
Πρόκειτε για μια χρόνια κατάσταση με ένα πολύ καλό μου φίλο που βρίσκεται στην Ελλάδα και που τελικά αναρωτιέμαι πόσο καλός μπορεί να είναι τελικά ένας άνθρωπος, που όταν αγάπησε τα έδωσε όλα για όλα και ένας χωρισμός (που όπως και να το κάνουμε είναι μέσα στην ζωή) τον άφησε στιγματισμένο στην υγεία του. Και σαν να μην έφτανε αυτό ήταν η περίοδος του διδακτορικού του, αυτός σε άλλη χώρα και αυτή στην Ελλάδα και έγιναν όσα έγιναν. Απλά ρωτώ...Γιατί;
Post a Comment
<< Home